“Ik ben Willem Woudstra, 60 jaar en ik woon in Schalkhaar. Ik ben getrouwd met Hannie, wij hebben samen 3 dochters en 4 kleinzoons. In oktober wordt onze eerste kleindochter geboren. Ik werk als service coördinator inkoop bij het bedrijf Canon. Hiernaast ben ik actief bij de handbal in Schalkhaar. Ik ben dit jaar coach van Dames 1 en geef de volgende teams training: Dames 1, Dames 2, A1 en B1.
1. Hoe ben je bij SV Schalkhaar terecht gekomen?
Vorig jaar was ik trainer van bij Lettele. In de Stentor las ik een noodoproep voor een nieuwe trainer omdat hun vorige trainer weg was gegaan. Ik wilde SV Schalkhaar graag uit de brand helpen en ben de meiden van de dames training gaan geven. Voor het seizoen 2019-2020 kan ik de trainingstijden bij Lettele niet meer redden, vandaar dat ik naar SV Schalkhaar ben gegaan.
2. Wat vind je van SV Schalkhaar?
Ik vind SV Schalkhaar een hechte vriendenclub. Schalkhaar komt uit een diep dal waar zij jarenlang voor moesten knokken. Zij zijn erg fanatiek, gedreven en leergierig. Dit is erg mooi om te zien. Ook vind ik het mooi om te zien dat er vele vrijwilligers zijn. Iedereen mag en moet wat voor elkaar over hebben. We moeten het samen doen met de vrijwilligers die er zijn. Hoe meer, hoe beter en hoe mooier de club er uitziet.
3. Welke handbal ervaringen heb je allemaal?
Ik ben op mijn 12e begonnen met mijn schoolvriendjes bij handbalvereniging ‘Actief’. Ik heb het 1e jaar gekeept, maar ik wist als snel dat keepen niks voor mij was. Ik ben toen echt gaan handballen. Mijn positie was altijd de opbouw. Ik kon hard schieten en werd gezien als ‘DE nummer 11 van Actief’. Op een gegeven moment kwam ik ook in de selectie van de IJsselstreek en heb daar onder andere met René Maatman ook gespeeld. Toen ik 24 was ben ik geblesseerd geraakt aan mijn kruisband. Ik mocht daarna officieel niet meer handballen, maar toch ben ik na een jaartje revalidatie doorgegaan tot mijn 40e. In het jaar 1997 is Actief samengegaan met WSV ’38 als HCD ‘97 en ben ik daar nog 3 jaar gebleven. Toen ben ik gestopt met handballen en ben ik het trainersvak ingerold. In het jaar 2000 ben ik begonnen bij Diepenveen. Ik had geen officiële papieren en deed dus alles vanuit eigen ervaring. Later ben ik bij diverse clubs terecht gekomen. Na Diepenveen kwam Raalte, Wesepe, CVO, ABS, Lettele en nu SV Schalkhaar.
4. Wat zijn je ambities voor het seizoen 2019-2020?
Met plezier spelen vind ik erg belangrijk. Wanneer we met plezier spelen, komen de prestaties vanzelf. Een team heeft elkaar nodig, en daar horen ook de coaches en trainers bij. Daarnaast wil ik de meiden wat anders laten doen, dan dat zij gewend zijn. Ik wil poppetjes op andere plekken laten spelen tijdens de trainingen en wedstrijden. Dit wil ik uitproberen en ik wil hun laten wennen op hun nieuwe posities. Ik hoop dat ik de meiden veel kan leren, wat er in de wedstrijden met elkaar uitkomt. Dit jaar wil ik SV Schalkhaar leren anders te laten handballen en ligt de focus dus echt op het opbouwen van een sterk team. Volgend jaar spreken we dan over specifiekere ambities en zullen we kijken wat de doelstellingen dan zullen zijn.
5. Hoe zijn de voorbereidingen gegaan voor het seizoen 2019-2020?
Tot nu gaan de voorbereidingen goed. Wij zijn 13 augustus begonnen met de eerste training en we hebben de eerste twee weken buiten op conditie getraind. Op dit moment trainen wij weer in de zaal. De opkomst is erg goed. Iedereen traint fanatiek, is leergierig en nieuwsgierig. Op het begin was het even aftasten tussen trainer en spelers, maar dat zit nu goed. Ik heb er de volste vertrouwen in dat alles goed gaat komen.
6. Wat is je doel voor aankomend seizoen als trainer/coach?
Ik wil de meiden graag beter maken en veel leren. Dit kan alleen door goed te trainen en wedstrijden te spelen. Ik wil een aantal speelsters op andere plekken zetten en ze op die plek beter tot hun recht te laten komen.
7. Wat vind je belangrijk bij het spel ‘handbal’?
Ik ben zelf erg fanatiek. Dit was ik al toen ik zelf handbalde en dat ben ik nu ook als trainer en coach. Dit verwacht ik ook van mijn speelsters, dan ben ik tevreden. Of we dan een wedstrijd winnen of verliezen maakt dan niet uit, als er maar een tevreden gevoel is na de wedstrijd. Als wij dan met plezier hebben gespeeld en met een goed resultaat terugkijken, dan ben ik een trotse coach.”