Rubriek geef de bal door: Vincent en Marjolein Vloedgraven

Hoe lang zijn jullie al lid van SV Schalkhaar en hoe zijn jullie hier terecht gekomen?
Vincent: Dit is het zestiende seizoen dat ik te bewonderen ben bij SV Schalkhaar. Door een ouderlijke scheiding en verhuizing heb ik SV Heeten op mijn elfde levensjaar ingeruild voor de sportclub in mijn nieuwe dorp: SV Schalkhaar. Voor zover ik in mijn geheugen kan graven kwam ik terecht in de, destijds genoemde D-pupillen (D3), met als trainer Jan Daggenvoorde. Hij had al gauw door dat ik naar de D1 moest.
Marjolein: In groep vijf kregen we de mogelijkheid om drie keer vrijblijvend mee te trainen bij de handbal. Een mogelijkheid die een aantal vriendinnetjes en ik direct hebben aangepakt. We waren niet meer weg te gooien ehh… slaan! Inmiddels dus al zo’n vijftien jaar lid. Een gouden kans, die ik zeker niet had willen missen. Deze mogelijkheid is er nog steeds, zeker een aanrader!

Wat betekent deze club voor jullie?
Vincent: Voetballen bij Schalkhaar betekent veel voor mij en heeft altijd al veel betekend. Ik ben toch al gauw tien uur per week op de club te vinden. Na een simpel rekensommetje betekent dit dat ik al een jaar van mijn leven bij SV Schalkhaar heb doorgebracht. Vooral de combinatie om te voetballen op een (vrij) hoog niveau met een heel gezellig team en de sociale contacten spreekt mij erg aan. Voeg hier een goede trainer en een lekker drankje in de kantine aan toe en alle variabelen voor de factoren geluk en ontspanning zijn aanwezig.
Marjolein: Twee avonden in de week ben ik in de sporthal te vinden, daarnaast ook (bijna) elke zondag, om onze geleerde kunsten van de training in de praktijk toe te passen. Verder doen twee teamgenootjes en ik op de achtergrond nog het een en ander voor de online communicatie van de handbal. Maar SV Schalkhaar heeft veel meer te bieden dan sporten alleen. Er wordt veel georganiseerd buiten de standaard sportactiviteiten. Hierbij vind ik het ook mooi om te zien dat de handbal en voetbal steeds meer verbinding met elkaar krijgen. Je leest het al, een groot deel van mijn vrije tijd breng ik dus door bij de club. Maar met zoveel gezelligheid en sportiviteit om mij heen is dat het meer dan waard!

Wat is jullie mooiste sportmoment tot nu toe?
Vincent: Twee jaar op rij kampioen worden met Heren 2 om uiteindelijk op het hoogste niveau terecht te komen (Reserve Hoofdklasse). De dagen waarop we promoveerden heeft geleid tot onvergetelijke feestjes. Hierdoor mochten wij als tweede team een seizoen later ook uitkomen tegen eerste elftallen in de beker. Ik noem de namen van de clubs uit de gemeente Deventer maar niet, want deze wedstrijden wonnen we met dubbele cijfers. Helaas strandden we nipt tegen het eerste van Excelsior’31. Ook al mijn zeldzame goaltjes (één per seizoen) staan nog op mijn netvlies.
Marjolein: Kampioen worden met dames 1 is een moment om niet snel te vergeten. Dat is inmiddels al wel zes seizoenen geleden, dus het wordt tijd dat we dat weer eens over gaan doen! Dit seizoen zal het lastig worden om dat waar te maken. Maar het lijkt mij een mooie ambitie voor komend seizoen (suffe jaar is scheepsrecht, om het even in Schalkhaartermen te houden). Op het moment is het mooiste sportmoment dat we dit jaar uitkomen in de tweede klasse wedstrijdsport. Met zo’n gezellig, enthousiast en fanatiek team elke wedstrijd weer vol tegenaan gaan, daar doe je het voor.

Hoe vinden jullie het dat jullie beiden bij dezelfde club spelen?
Vincent: Prachtig. Het is natuurlijk erg jammer dat de handbal en voetbal niet dezelfde locatie en kantine delen. Hierdoor kom ik mijn zusje niet vaak tegen en merk je eerlijk gezegd niet dat je voor dezelfde club speelt. Dit wordt een klein beetje goed gemaakt door de jaarlijkse activiteiten die Schalkhaar organiseert, voor zowel de handbal als de voetbal.
Marjolein: Voornamelijk wanneer wij met de handbal buiten trainen en met de activiteiten die voor de senioren handbal en voetbal georganiseerd worden merk je hoe gezellig het is dat we een omnivereniging zijn. Helaas zijn wij het grootste gedeelte van het jaar te vinden in de sporthal aan de andere kant van het dorp, of zelfs uitgeweken naar Deventer. Zoals Vincent al aangeeft delen we het grootste gedeelte van het jaar niet hetzelfde sportcomplex. Heel erg jammer. Het clubgevoel zal zeker versterkt worden als we het hele jaar op hetzelfde complex onze passie mogen uitvoeren!

Kijken jullie weleens bij elkaars wedstrijden?
Vincent: Kan vaker, maar ik denk dat het aantal niet meer op twee handen is te tellen. Maar niet alleen kijken, in het voorjaar hebben we bij SV Schalkhaar samen mogen handballen met de familie Vloedgraven op een familietoernooi. Die bewuste dag kwam ik erachter dat ik veel meer kwaliteiten heb dan alleen voetbal.
Marjolein: Vaak overlappen onze wedstrijden elkaar en zoals eerder benoemd ook niet op hetzelfde complex. Het is dus niet vaak te combineren om bij elkaar te kijken. Ik heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat er ook heren recreantenteam van start gaat, dus misschien een carrièreswitch Vin?;) dan kunnen we in ieder geval vaker elkaars wedstrijden aanschouwen.

Wie van jullie twee heeft het meeste talent?
Vincent: Hier kan ik mijn kleine zusje natuurlijk niet te kort doen. Beide sporten zijn lastig te vergelijken. Wel kan ik zeggen dat we erg veel op elkaar lijken: fanatiek, beslissend en zelfs beide te maken (gehad) met een pittige blessure. Dit geldt ook voor onze oudste broer, Peter. Helaas moest hij enkele jaren geleden stoppen bij Schalkhaar vanwege een knieblessure.
Marjolein: Hierin sluit ik mij volledig bij Vincent aan, naar mijn mening aardig op een lijn. Daar wil ik nog aan toe voegen dat wij beide de ambitie hebben om op niveau te spelen, waarbij we ook heel graag willen winnen. Dit is van jongs af aan al een mooie strijd.

Wat is de grootste kwaliteit van jouw broer/zus?
Vincent: Haar scorend vermogen. Ik zeg het publiekelijk niet graag, maar persoonlijk vind ik mijn zusje de belangrijkste en meest stabiele speler van Dames 1. Regelmatig neemt ze de helft van het aantal doelpunten voor haar rekening! Dit komt door haar andere grote kwaliteiten: spelinzicht, goede acties (passeerbeweging) en een hard schot. Laatstgenoemde kwaliteiten zullen dus wel in de familie zitten. Iets wat ze ook goed kan is het ‘begroeten’ van de tegenstander met een ware leus. Dit zie ik als een ‘grappige’ taak van de aanvoerder.
Marjolein: Vincent is fysiek erg sterk, ook zijn lengte heeft een groot voordeel op het veld. Deze combinatie, plus het spelinzicht en dat hij ook nog weleens een bal kan raken maken hem tot een onmisbare verdediger!

Hoe zien jullie sportambities eruit?
Vincent: Tot op heden kan ik nog niet zonder voetbal en ik heb nog geen enkel moment getwijfeld om te stoppen met voetbal. Ambities om hoger te spelen dan Heren 2 heb ik echter niet meer en kan ik ook niet meer aan. Ik denk dat ik doorga met voetbal tot mijn lichaam het begeeft, wat niet heel lang meer gaat duren. Gelukkig zijn er vele sporten die minder intensief zijn. Mijn doel is om nog te badmintonnen op mijn 85-90ste, net als mijn oma.
Marjolein: Op korte termijn hoop ik dat ik zo snel mogelijk kan herstellen van mijn schouderblessure, waardoor ik inmiddels al twee maanden aan de kant zit. Toch wel even wennen als je vaste positie van linker opbouw naar links op de bank gaat. Op langere termijn hoop ik dat ik nog jááren kan handballen met een fanatiek team, maar waar ook zeker ruimte is voor genoeg gezelligheid. En nóg later, wil ik natuurlijk graag samen duo badmintonnen met mijn broer(s).