Magisch, ongekend, prachtig, fantastisch, geweldig en uniek. Superlatieven schieten tekort om de avond van gisteren te beschrijven. Een avond waarop het vlaggenschip van SV Schalkhaar een zinderend slot van het seizoen bekroonde met een kampioenschap. ‘We lost two battles, but we’ll win the war’. En zo geschiedde.
De kampioenskoorts steeg sinds afgelopen zondag onafgebroken. Hoe kon Luctor et Emergo die titel laten glippen? En hoeveel kans hebben we in de derde directe confrontatie in één seizoen, waarvan de eerste twee verloren gingen? De meest recente zelfs met 0-3 in eigen huis. Het was koffiedik kijken. “Dat Luctor is wel een heel sterk ploegje hoor”, beweerde de één. “Maar ze zullen mentaal toch wel een paar tikken hebben gehad”, klonk het hoopgevend.
‘Ik was erbij’
Donderdagavond moest het gebeuren in Rijssen. Auto’s en bussen vol supporters reisden af naar de Bijbelgordel, niet wetende dat de woorden ‘ik was erbij’ over deze allesbeslissende clash later legendarisch zouden klinken. Een enorme rij vormde zich aan de poort van het sportcomplex van Excelsior ’31 terwijl langs het veld een 25 meter lang spandoek werd ontvouwen. ‘We lost two battles, but we’ll win the war’, viel erop te lezen, verwijzend naar de twee eerdere duels met de concurrent uit Almelo. Het liet het doek in de blauw-gele clubkleuren achter de goal van Luctor niet meer lijken dan een grote sjaal. De toon was gezet.
Neutraal?
Daar waar Schalkhaar op het veld vanaf de eerste minuut streed voor iedere meter, liet haar aanhang langs de lijn geen moment onbenut om er een echte kampioenswedstrijd van te maken. Dat was ook te verwachten nadat tijdens de opkomst van de ploeg tientallen fakkels werden ontstoken, begeleid door luidkeels gezang. Een neutrale supporter was onder de indruk: “Dit heb ik nog nooit meegemaakt.” De neutraliteit viel op dat moment dan ook ongetwijfeld van hem af, net als van het sportpark. Het was Schalkhaar dat de klok sloeg.
Met een wedstrijdverloop als uit een film werd de avond compleet, met als absolute climax de 3-2 in de verlenging door Milan te Riele. Het shirt mocht uit. De fans vlogen de hekken in. Het feest werd gevierd. Ze gaan het flikken, dit kan niet meer mis.
Passie
Dat werd tien minuten later bevestigd door het laatste fluitsignaal van de leidsman, waarna een ware veldbestorming vol emotie volgde. Juichen, schreeuwen, lachen en ook huilen; de passie straalde er vanaf. Bekend en onbekend, supporters en spelers, kinderen en volwassenen, ze omhelsden elkaar. Dit was SV Schalkhaar in volle glorie.
De woorden ‘ik was erbij’, ze zullen deze dagen nog veelvuldig klinken.
Tekst: Bas Tijhaar | Foto: Henny Meyerink
